„OPTICONS” (2012-2016)

EN

„Opticons” are three-dimensional forms made in 3D technology. Transparent solids – with a round and organic shape – generate numerous optical illusions and caustic reflections. The shape design process involved maintaining as much distance as possible from specific associations and interpretations. The uncertainty is supposed to make the process of reading the form and assigning it to a specific semiotic field as multilayered as possible. In the case of this project, music is the „access code” that gives glassy objects a semantic sphere, guiding the recipients on the right interpretative path.

„Opticons” are placed in a specific sound environment, due to which they will gain their own context. Music will start the process of emancipation of one of the possible readings. These sculptural forms without music will not implode because of too many meanings and connotations.
The idea of ​​the whole project oscillates around the concept of transgression of semiotic fields and their mutual interactions. I invited artists and composers dealing with contemporary electronic music to cooperation: Jarosław Grzesica, Edward Sielicki and Hubert Napiórski.

Acknowledgements to Edward Sielicki, Jarek Grzesica and Hubert Napiórski.

„OPTIKONY” (2012-2016)

PL

„Optikony” są trójwymiarowymi formami wykonanymi technologii 3D. Transparentne bryły – o obłym i organicznym kształcie – generują liczne złudzenia optyczne oraz refleksy kaustyczne. Proces projektowania kształtu zakładał utrzymanie możliwie dużego dystansu w stosunku od konkretnych skojarzeń i interpretacji. Nieokreśloność ma sprawić, iż proces odczytywania formy, przypisania jej do konkretnego pola semiotycznego będzie możliwie wielowarstwowy. W przypadku tego projektu, to muzyka stanowi „kod dostępu”, który nadaje szklistym obiektom sferę znaczeniową, prowadząc odbiorców po właściwej ścieżce interpretacyjnej.

„Optikony” umieszczone są w specyficznym środowisku dźwiękowym, za sprawa którego zyskają właściwy sobie kontekst. Muzyka uruchomi proces emancypacji jednego z możliwych odczytów. Te formy rzeźbiarskie bez muzyki nie implodują, ze względu na zbyt dużą ilość referencji znaczeniowych i konotacji.
Idea całego projektu oscyluje zatem wokół koncepcji transgresji pól semiotycznych i ich wzajemnych interakcji. Do współpracy zaprosiłem artystów i kompozytorów, zajmujących się współczesną muzyką elektroniczną: Jarosława Grzesicę, Edwarda Sielickiego i Huberta Napiórskiego.